می دانیم که استاد فقید دکتر سید احمد فردید در سمینار "بررسی تحلیلی پدیده صهیونیسم" که گویا توسط وزارت امور خارجه در خرداد 1365 در دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزار شده وقتی که به عنوان آخرین سخنران دعوت شد ابتدا از برگزارکنندگان سمینار خواست پایان سمینار را اعلام کنند و سپس سخنرانی خود را آغاز نمود! مطالب مطرح شده در آن سخنرانی تا آنجا جلب توجه نمود که از ایشان دعوت شد سخنرانی هایش را در روزهای سه شنبه هر هفته در همان دانشکده حقوق ادامه دهد که این برنامه چند ماه به طول انجامید. تا به حال متنی از سخنرانی استاد در سمینار مذکور منتشر نشده است در عین حال مرحوم مددپور یادداشت های خود از سخنان سال 1365 استاد را با عنوان "یادداشتهای کوتاه درباره اصطلاحات و متفکران" در صفحات 411 تا 446 کتاب "دیدار فرهی و فتوحات آخرامان" آورده که ظاهرا باید مربوط به همین جلسات بوده باشد. نگارنده نیز در چند موضع – منجمله چند مطلب اخیر - این وبلاگ مطالبی را از این سخنرانی ها تحریر و نقل کرده است. الیته مطالب مطروحه در این سخنرانیهای هفتگی که ظاهرا از 3/4/65 شروع شده و احتمالا تا پایان سال وحتی شاید در سال 66 نیز ادامه یافته است حجم و دامنه بسیار وسیعتری از آنچه منتشر شده داشته است. چند فایل صوتی از این جلسات در دسترس نگارنده است که مع الاسف طبق روال معمول اکثر آنها فاقد کیفیت مناسب و تا حد زیادی نامفهوم است و تحریر دقیق و کامل آنها متعذر، بهمین جهت نگارنده در نظر دارد مواردی را که شامل چند عبارت در باب موضوع مشخصی بوده باشد به تدریج در این وبلاگ نقل نماید. لازم به ذکر است هر یک از این جلسات معمولا سه الی چهار ساعت بطول می کشیده که البته بسیاری از سخنان حساس و بحث های روز قبل از رسمی شدن جلسه مطرح و معمولا ضبط نمی شده است خصوصیت دیگر این جلسات این بوده که پرسش و پاسخ های متعددی انجام می شده و مرحوم استاد سعی می کرده با توجه به ضیق وقت در چند جمله پاسخ مقتضی را بدهد و موارد مورد نظر نگارنده عمدتا به همین مطالب باز می گردد هر چند که از ذکر عبارات مجمل و فشرده ای که در حین بحث نسبتا طولانی مشخصی ادا شده باشد نیز خودداری نخواهد شد:
" دو جهت است. یک جهت در "قرب نوافل" است و "قرب فرائض" ضعیف است، یک جهت در "قرب فرائض" است و قرب نوافل ضعیف. در فلسفه اسلام اختلافی که بوده درین است که یک عده زیادی رفته اند به قرب نوافل، باطن قرب نوافل را که قرب فرائض است فراموش کرده بودند. صوفیه از آن طرف رفته اند به {قرب فرائض} ظاهر را تقیه(؟) نکردند. یک عده ای دیدند این صوفیه به جائی رفتند که دیگر اباحیت آمده به سراغشان - درست است؟ - بعد آمدند به صوفیه - مخصوصا جهله صوفیه - موافقت نکردند. هر دو هم لازم و موم بوده است. فلسفه به جای خود صحیح، {در} تصوف به آن معنی که من امروز می گویم پست مدرن و دوره جدید و حکمت اشراق. همه هست اما مساله عبارت است از جمع قرب نوافل و فرائض به صورت امروز جمهوری اسلامی."
"امت"، "ملت"، "جامعه" – قسمت سوم
قرب ,سخنرانی ,جهت ,بوده ,یک ,جلسات ,قرب نوافل ,قرب فرائض ,این جلسات ,از این ,است و
درباره این سایت